Ελληνοτουρκική Γαστρονομική Φιλία

Αν είστε από την Τουρκία και πήγατε στη γειτονική Ελλάδα για διακοπές ή για δουλειά, ένα είναι το σίγουρο...ότι κατά τη διαμονή σας εκεί νηστικοί δεν πρόκειται να μείνετε. Τι κι αν δεν μιλάτε την ίδια γλώσσα! Πολύ γρήγορα θα συνειδητοποιήσετε ότι στο θέμα του φαγητού οι δύο αυτοί λαοί μπορούν να συνεννοηθούν καλά. Κι αυτό γιατί η τούρκικη και η ελληνική κουζίνα μοιράζονται πολλές κοινές γεύσεις και μερικά από τα πιάτα τους είναι ίδια, άλλα πάλι μοιάζουν πολύ με διαφορά σε λεπτομέρειες.

Όλα αυτά τα χρόνια "συμβίωσης" δεν ήταν δυνατόν να μην επηρεάσουν και τις γευστικές μας συνήθειες. Και οι "καυγάδες" ως προς τη γνήσια προέλευση και την πραγματική ταυτότητα των πιάτων δίνουν και παίρνουν κατά καιρούς, παρόλο που για μια ακόμα φορά δεν έχουμε τίποτα απολύτως να χωρίσουμε, αφού η "κληρονομιά" που προσπαθούμε να διεκδικήσουμε τυχαίνει πολλές φορές να μην είναι καν ελληνική ή τούρκικη συνταγή.

Ας πάρουμε όμως μία γεύση από αυτή τη γαστρονομική γειτνίαση:

Καλαμαράκια/ Kalamar

Προϊόν της κοινής μας θάλασσας και συγκεκριμένα του Αιγαίου πελάγους. Μπορεί η ονομασία τους να αλλάζει λίγο ανάλογα με την καταγωγή του ψαρά, αλλά ο τρόπος μαγειρέματος και σερβιρίσματος δεν παρουσιάζει καμία διαφορά.

Τζατζίκι/ Cacık

Στον κατάλογο με τα ορεκτικά κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις. Τα υλικά είναι τα ίδια, η όψη διαφορετική. Ο Τούρκος το τρώει με το κουτάλι σαν δροσιστική σούπα, ενώ ο Έλληνας το απολαμβάνει σαν αλοιφή πάνω στο ψωμί του. Και η μυρωδιά του σκόρδου αναδύεται από το στόμα και στις δύο περιπτώσεις.

Ντολμαδάκια/ Yaprak Sarma

"Dolma" στα τούρκικα σημαίνει "γεμιστό" και από εκεί προέρχεται και η ελληνική ονομασία αυτού του φαγητού. Υλικά προετοιμασίας, όψη και γεύση είναι ίδια είτε τα προφέρεις ντολμαδάκια είτε yaprak sarma.

Φάβα/ Fava 

Ενας γευστικός μεζές φτιαγμένος από όσπρια και εξίσου αγαπημένος και στις δύο χώρες. Ίδιο όνομα, ίδια γεύση και το άρωμα του κρεμμυδιού και του ελαιόλαδου να αναδύεται με πληθώρα.

Μύδια/ Midye

Μια από τις ευλογίες της θάλασσας που το Αιγαίο Πέλαγος προσφέρει απλόχερα και στους δύο γείτονες της αντίπερας όχθης. Στην Τουρκία το τρώνε γεμιστό με πιλάφι, ενώ στην Ελλάδα το προτιμούν αχνιστό με το κέλυφος ή σαγανάκι με τυρί φέτα,  ντομάτα και διάφορα μυρωδικά. 

Μουσακάς/ Musakka

Το όνομα είναι ίδιο, τα υλικά παρόμοια, ο τρόπος μαγειρέματος διαφορερικός. Ο ελληνικός μουσακάς, φτιάχνεται σε στρώσεις και καλύπτεται από μπεσαμέλ, ενώ στην Τουρκία όλα τα υλικά τοποθετούνται ανακατεμένα.

Μπακλαβάς/ Baklava

Και φτάνουμε στο τέλος του γεύματος και σειρά έχει το γλυκό. Ας μη μαλώνουμε για την ταυτότητά του, γιατί ο μπακλαβάς προέρχεται από τη Συρία. Στην Ελλάδα τον βρίσκεις μόνο με καρύδι και μπόλικο συρόπι, ενώ στην Τουρκία ο μπακλαβάς σερβίρεται σε πιο μικρά κομμάτια, είναι πιο ελαφρύς και φτιάχνεται τόσο με καρύδια όσο και με σαν- φιστίκ.

Χαλβάς/ Helva

Ένα γλύκισμα αρκετά διαδεδομένο σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων με διάφορες παραλλαγές στην όψη και την υφή. Στην Τουρκία ο χαλβάς προσφέρεται σε πολλές μορφές, κάποιες από τις οποίες δεν υπάρχουν στην Ελλάδα, όπως ο χαλβάς με το τυρί, ο λεγόμενος peynir helvası  και ο keten helva γνωστός και ως pişmaniye.

Κουραμπιές/ Kurabıye

Στα τούρκικα στην κατηγορία αυτή ανήκουν όλα τα κουλουράκια και μπισκοτοειδή. Στη Ελλάδα όμως κουραμπιές είναι μόνο ένα συγκεκριμένο είδος αρτοσκευάσματος σκεπασμένο από μπόλικη ζάχαρη άχνη. Μάλιστα ο κουραμπιές της Καβάλας/Καρβάλης είναι ιδιαίτερα γνωστός σε παγκόσμιο επίπεδο. Και πριν αρχίσουν να τρέχουν τα σάλια από το στόμα σας, ολοκληρώνουμε την παρουσίασή μας με έναν ελληνικό/ τούρκικο καφέ και έναν κουραμπιέ να τον συνοδεύει....

Καλή σας όρεξη!