ΙΜΒΡΟΣ ή GÖKÇEADA-το”ουρανί” νησί με την μεγάλη ιστορία

Η Ίμβρος  ονομάζεται στα Τουρκικά: Gökçeada (Gökçe=ουρανί, ada=νησί, δηλαδή το Gökçeada  μπορεί να αποδοθεί στα Ελληνικά ως ουρανί νησί), είναι νησί του Αιγαίου, το οποίο ανήκει στην Τουρκία και διοικητικά στην νομαρχία του Τσανάκκαλε. Βρίσκεται στο βόρειο Αιγαίο, 13 μίλια βορειανατολικά της Λήμνου και 15 νοτιανατολικά της Σαμοθράκης , στην είσοδο του Ελλησπόντου. Έχει έκταση 279 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 8.644 κατοίκων  εκ των οποίων περίπου 300 είναι Έλληνες. Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία, η μελισσοκομική, καλλιέργεια σιτηρών/ελαιοδέντρων, η αλιεία και ο τουρισμός. Το νησί φημίζεται επίσης για τα αμπέλια του και το εκλεκτό κρασί του. Δυστυχώς επί του παρόντος δεν υπάρχει απευθείας συγκοινωνία με τα γύρω ελληνικά νησιά της Σαμοθράκης και της Λήμνου, ούτε και με την Αλεξανδρούπολη. Από την Λήμνο υπάρχει σύνδεση με το λιμάνι του Κέπεζ (Kepez) στην ασιατική ακτή των Δαρδανελλίων από όπου μπορείτε να περάσετε στην Ίμβρο. Στην Ίμβρο μπορείτε να περάσετε από δύο τουρκικά λιμάνια: Το λιμάνι του Τσανάκκαλε (Çanakkale) είτε το λιμάνι του Καμπάτεπε (Κabatepe) που βρίσκεται στην Χερσόνησο της Καλλίπολης. Το λιμάνι του Αγίου Κηρύκου (Kuzulimanι) της Ίμβρου απέχει 32 ναυτικά μίλια από το Τσανάκκαλε, και 14 ναυτικά μίλια από το λιμάνι του Καμπάτεπε. Το δρομολόγιο από το Καμπάτεπε προς Ίμβρο διαρκεί 1 ώρα και 15 λεπτά. Από το Τσανάκκαλε διαρκεί 2 ώρες περίπου.

Η Ίμβρος είναι καλυμμένη από χαμηλά βουνά και μικρές κοιλάδες με άφθονα τρεχούμενα νερά. Αν και νησί, οι οικισμοί της εμφανίζουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τους γεωργοκτηνοτροφικούς οικισμούς των ορεινών περιοχών της Μακεδονίας και της Θράκης: τα κτίσματα, είναι κατά κανόνα μικρά και λιτά, με διάσπαρτους βοηθητικούς χώρους (αποθήκες, στάβλοι, φούρνοι, κ.ά.), ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες μιας αυτοσυντηρούμενης οικιακής οικονομίας, χωρίς να προκαλούν τους αλλεπάλληλους, κατά τη μακραίωνη ιστορία της, κατακτητές. Κατασκευασμένα από πέτρα, λάσπη, ξύλο και κεραμίδι, έχουν σοφά αξιοποιήσει τη γεωμορφολογία του εδάφους, αναδεικνύοντας λειτουργικά στοιχεία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του βορειανατολικού Αιγαίου.

Οι δρόμοι στην Ίμβρο είναι λιθόστρωτοι (καλντερίμια), ενώ παραδοσιακά σημεία αναφοράς και κέντρα συνάντησης και επικοινωνίας σε κάθε οικισμό είναι η εκκλησία, το σχολείο, οι απλές βρύσες, οι βρύσες-πλυσταριά με τις πέτρινες γούρνες και το τζάκι για το απαραίτητο ζέσταμα του νερού και τέλος η πλατεία με τα καφενεία και τα μαγαζιά.

Η Ίμβρος είναι μεγάλο νησί, 8 φορές μεγαλύτερη από την Τένεδο. Έχει όμορφο φυσικό περιβάλλον, ποτάμια, λίμνες, χαμηλά βουνά, ελιές, πολύ θυμάρι που σου στέλνει τη μυρωδιά του σε κάθε σου βήμα και πολλά ζώα, γίδες και κατσίκια που επειδή διατρέφονται με φυσικά και άγρια χόρτα, το κρέας τους είναι εξαιρετικά νόστιμό. Στην Ίμβρο βρίσκεις πολύ καλό και πολύ φθηνό φαγητό στα τοπικά εστιατόρια. Το Κάστρο είναι το πιο τουριστικό παραθαλάσσιο χωριό του νησιού με πολλά εστιατόρια και ξενοδοχεία και γι αυτό μαζεύει τον περισσότερο κόσμο. Η αφθονία των υδάτινων πόρων είναι ένα εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της Ίμβρου όπου υπάρχει και το πρώτο υποθαλάσσιο εθνικό πάρκο.

Το νησί είναι αυθεντικό, κρατάει το παραδοσιακό του χρώμα και έχει μεγάλη ιστορία. Υπάρχουν παντού λείψανα δεκάδων οικισμών που είχαν χρησιμοποιηθεί από τους νεολιθικούς χρόνους μέχρι το τέλος της Εποχής του Χαλκού αλλά και κατάλοιπα της ζωής των Αθηναίων κληρούχων και των απογόνων τους, κατά τους κλασικούς, ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους, όπως αναφέρουν οι συγγραφείς. Η παλαιοχριστιανική και βυζαντινή ιστορία της Ίμβρου αποκαλύπτεται σε μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη και επιγραφές που είναι όλα εντοιχισμένα σε εκκλησίες, ξωκλήσια, ερείπια κάστρων και πύργων, σε ότι απέμεινε από τα επτά χωριά της με τη χαρακτηριστική αρχιτεκτονική, τους ερειπωμένους οικισμούς, ακόμη και στα αλώνια και στις βρύσες. Η γεωμορφολογία του νησιού είναι έργο του εγκέλαδου και της φύσης, «τα αρχαιολογικά όμως κατάλοιπα μαρτυρούν τη δημιουργική δράση των ανθρώπων που έζησαν στην Ίμβρο κατά τη διάρκεια της ιστορίας της».

Η τουριστική «αξιοποίηση» που προχωράει με γρήγορους ρυθμούς δημιουργεί νέες συνθήκες στο νησί. Παρ’ όλα αυτά, διασώζονται πολλές παραδόσεις και έθιμα όπως η γιορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου στα Αγρίδια και τα δύο πανάρχαια έθιμα: η θυσία πολλών ταμένων βοδιών και ένα είδος συνεστίασης στους τάφους. Το ολονύκτιο βράσιμο του κρέατος ακολουθεί το πρωί το σπασμένο σιτάρι που ρίχνεται στα καζάνια και κάνει τη νοστιμότατη κουρκούτα.

Τα νερά της  θάλασσας της Ίμβρου είναι από τα πιο καθαρά ολόκληρης της Τουρκίας και είναι κατάλληλα τόσο για κολύμπι όσο και για καταδύσεις. Το νησί λόγω της γεωγραφικής του θέσης και των  συχνών ανέμων του, μπορεί να θεωρηθεί  ότι είναι ένα από τα  σημαντικότερα κέντρα windsurfing της Τουρκίας και από τα μεγαλύτερα του κόσμου! Ειδικά η παραλία Aydıncık θεωρείται ιδανική για windsurfing λόγω της φυσικής της δομής. Παρά το ότι η παραλία αυτή βρίσκεται στη νότια ακτή του νησιού φυσούν εκεί ανεμπόδιστα βόρειοι άνεμοι. Έτσι η θάλασσα σε αυτή την παραλία είναι ιδανική για windsurfing  γιατί έχει αέρα που σπάνια αλλάζει πορεία και δεν δημιουργούνται κύματα. Στην παραλία Aydıncık υπάρχουν πολλά windsurfing clubs όπου μπορείτε να πάρετε μαθήματα και να εκπαιδευτείτε στις δεξιότητες του αθλήματος με μόνον 50 TL (Τούρκικες Λίρες) την ώρα ενώ η ενοικίαση εξοπλισμού κυμαίνεται μεταξύ 30-40 TL.

Τι λέτε; Δεν είναι μια καλή ιδέα να πάτε στην Ίμβρο αυτό το καλοκαίρι;