Σκέψεις και Συναισθήματα…μιας Ελληνίδας στη Κωνσταντινούπολη... στις μέρες της καραντίνας….

Εικόνες από την μεγάλη βόλτα μου-για να αντέξω τις τέσσερις μέρες απόλυτου εγκλεισμού, που ξεκινούν από τα μεσάνυχτα. Κάποιες από αυτές με κάνουν να χαμογελάω, άλλες πάλι μου φέρνουν δάκρυα..

Πολλές οι σημαίες λόγω της αυριανής εθνικής διπλής γιορτής (επέτειος ίδρυσης της Βουλής και μέρα αφιερωμένη στα παιδιά από τον Ατατούρκ). Όμως παρά την επέτειο φέτος των 100 χρόνων δεν θα πραγματοποιηθεί καμία εκδήλωση. Για πρώτη φορά οι εορτασμοί θα γίνουν πίσω από τα σημαιοστολισμένα τζάμια..

Στο ωραιότερο σημείο της γειτονιάς, πίσω από κάγκελα και φυλλώματα, όρθιοι και κάπως βιαστικοί και αγχωμένοι.. με την αστυνομία να παρακολουθεί μην καθίσουμε σε παγκάκι, μην μαζευτούμε πολλοί, μην και δεν τηρούμε αποστάσεις, απολαύσαμε στιγμές μαγείας από την γενναιόδωρη δύση..

Άνθρωποι με τα σκυλιά τους βγήκαν βόλτα, άλλοι μεταμφιεσμένοι (;;;), άλλοι που δουλεύουν σκληρά αυτό τον καιρό κουβαλώντας προμήθειες στα σπίτια.

Πόρτες με λουκέτα, μαγαζιά που έκλεισαν ήδη -για πάντα- κι έβαλαν ενοικιαστήριο.. και οι καρέκλες στον κήπο του τσαγιού στοιβαγμένες η μια πάνω στην άλλη.

Έξω από ένα ξενοδοχείο, που παραχωρήθηκε για προσωρινή διαμονή σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, τρομάζει ο κάδος που γράφει: Προσοχή! Ιατρικά Απόβλητα. Όμως δίπλα του είναι κρεμασμένη η σημαία της γιορτής..

Η Αγία Τριάδα, στέκει αγέρωχη στη σιωπή της..

Η φύση, με λογιών-λογιών στολίδια στα κλαδιά και στο χώμα δηλώνει την παρουσία μιας άνοιξης απούσας..μιας άνοιξης μείον..

Η θάλασσα πάντα εκεί, χωρίς να γνωρίζει περιορισμούς και εγκλεισμούς, να σε ταξιδεύει, να σε γαληνεύει, να σε «οδηγεί» μακριά πέρα από τον ορίζοντα..

Και οι στίχοι του Ναζίμ Χικμέτ χαραγμένοι σε πλάκες στο πεζοδρόμιο:

“Η πιο όμορφη θάλασσα

“είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα “ταξιδέψει.

“Τα πιο όμορφα παιδιά

“δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα.

“Τις πιο όμορφες μέρες μας

“δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα.

“Κι αυτό που θέλω να σου πω,

“το πιο όμορφο απ’ όλα,

“δε σ’ τό ‘χω πει ακόμα.

να σου δίνουν ελπίδα.. να περιμένεις εκείνα τα πιο όμορφα που ακόμα δεν ζήσαμε, που ακόμα δεν είπαμε...

Αγγέλα Βασιλάτου (Ελληνίδα που ζει στη Κωνσταντινούπολη τα τελευταία 6 χρόνια)